De repressieve overheid…

In september 2014 deed ik samen met anderen mijn eerste anti-Israel actie. De dag erna koppelde burgemeester Van der Laan van Amsterdam onze actie aan antisemitisme.

In 2015 verzette ik me hard tegen de plannen van Van der Laan om een stedenband aan te gaan met Tel Aviv. Ik reisde achter Van der Laan aan naar Tel Aviv om zijn reis zo veel mogelijk te frustreren. Door de inzet van velen moest hij zijn prestige plan afblazen, en dat nam hij mij extreem kwalijk. Tijdens de pauze van de raadsvergadering op 15 oktober 2015 over het afblazen van de stedenband beet hij mij toe wijzend met zijn vinger.

“Ik zal er alles aan doen om jou kapot te maken.”

In november 2015 kreeg dat vorm en op 18 december 2015 werden mijn informatieverzoeken “buiten behandeling gesteld” en werd nergens meer op gereageerd. Geleidelijk aan werden mijn rechten steeds verder ondermijnd.

Zo werd er niets gedaan met mijn aangiften van bedreigingen. Een politieambtenaar van het Team Bewaken en Beveiligen van de Amsterdamse politie erkende in voorjaar 2016 dat de bedreigingen serieus waren. Als ik echter geen zin had in bedreigingen, dan moest ik gewoon geen kritiek meer leveren op extreemrechts. Op 1 oktober 2016 verloor ik door de bedreigingen mijn huurhuis in de Pijp in Amsterdam.

Uit gelekte documenten blijkt dat de Amsterdamse driehoek (gemeente, politie en OM) zich wel degelijk zorgen maakten als mij iets zou overkomen…. over de mediaophef wel te verstaan en de impact daarvan voor de overheid. Ze hoopten dat de bedreigingen van extreemrechts zouden zorgen dat ik zou stoppen met mijn activisme.

In 2016 probeerde Van der Laan mij tot twee keer toe in een zogenaamd deradicaliseringsprogramma te zetten (de i-PGA-r), tegen de wil van de politie, het OM en de NCTV die vonden dat ik niet voldeed aan de criteria. Ik overtrad tenslotte niet de wet, en keur geweld af, aldus de politie.

De derde keer op 27 juni 2017 lukte het Van der Laan toch. Door opname in de i-PGA-r werd ik CTER-subject bij de politie, die vervolgens onder andere probeerden informanten in mijn naaste omgeving te rekruteren.

Op 29 mei 2018 stuurde de politie een SIENA bericht naar het Bundeskriminalamt in Duitsland en naar Europol gelabeld “Crime Area Terrorisme” en op 17 oktober 2018 zette een officier van justitie een signalering uit bij Interpol met de instructie:

“ONOPVALLENDE CONTROLE (ONOPV). Neem onmiddellijk contact op met Bureau SIRENE (LE) 088-6629470. SIGNALERENDE AUTORITEIT Autoriteit Parket OVJ Amsterdam”

Parallel aan het ondermijnen van mijn rechten probeerde het Openbaar Ministerie mij veroordeeld te krijgen voor allerlei “klein bier”. Daarbij haalt het OM een truc uit. Het OM heeft mij in een groot aantal zaken niet vervolgd, maar de zaken ook niet echt geseponeerd. Het gaat om zogeheten beleidssepots. Het OM zegt daarin bijvoorbeeld dat ik wel schuldig ben (volgens mijn strafrechtadvocaten absoluut niet), maar vervolgt mij niet omdat het om een gering feit gaat (code 42). Daar kan je als burger weinig tegen doen (ik probeer dat wel via een complexe procedure). Deze praktijk van het OM gaat lijnrecht in tegen de onschuldpresumptie en heeft grote gevolgen.

Omdat ik - niet door een rechter, maar door het OM - wel schuldig bevonden ben, zit ik in de systemen als “Zeer Actieve Veelpleger”. Op basis van het onrechtmatige label “Zeer Actieve Veelpleger” kan de overheid mij in een uiterst geval opsluiten in een inrichting.

Al deze praktijken van de overheid geven uiteraard angst en paranoia. En dat is ook de bedoeling. De oud-AIVD-er Berrie Hanselman schreef daarover in zijn proefschrift van 10 januari 2025 op pagina 48:

“Een ander door de dienst beoogd resultaat was dat inzetten van infiltranten leidde tot onderling wantrouwen en paranoia, maar mede angst voor exposure.”

Doelbewust angst zaaien en paranoia veroorzaken zijn Stasi-praktijken en dat geeft de AIVD ook gewoon toe. Luister deze podcast van de AIVD vanaf 17 min en 31 seconden over de vergelijking die de AIVD maakt met de Stasi en de indringende film Das Leben der Anderen. Deze film gaat over hoe de Oost-Duitse Stasi een toneelschrijver en zijn vriendin bespioneert om politieke afwijking te detecteren en te onderdrukken.

In 2018 kwam ik erachter voor het eerst achter dat ik vergaand in de gaten werd gehouden en vroeg ik mijn dossier op bij gemeente en politie. Getriggerd door wat ik zag ben ik overal mijn dossier gaan opvragen.

Doordat ik ook een juridische procedure aanspande om uit de i-PGA-r te komen, ontsloeg Halsema mij in maart 2019. Pas op 25 mei 2023 erkende Halsema na een grote publicatie in Parool dat de opname in de i-PGA-r in 2017 onrechtmatig was.

Na mijn ontslag uit de i-PGA-r schaalde de overheid niet af, maar kwam er de “aanpak Frank van der Linde”.

Het ondermijnen van mijn rechten gaat tot de dag van vandaag fullforce door. Zo doet het OM nog steeds niets met aangiftes van bedreigingen, worden informatieverzoeken niet of niet goed uitgevoerd, worden klachten niet behandeld en rechtbankprocedures maximaal getraineerd.

Inmiddels heb ik tegen de 300 bestuursrechtprocedures opgestart tegen de Nederlandse overheid en honderden klachten. Ik heb de puzzel nog lang niet compleet, maar ben vastberaden om de puzzel compleet te krijgen en daar ben ik minimaal de komende tien jaar nog wel mee bezig.

Ik wil tot in detail in kaart brengen hoe de repressieve overheid in Nederland functioneert. Dat is mijn bijdrage aan de strijd voor een rechtvaardige wereld.

Wil je me financieel helpen? Klik hier!

Als je je aanmeldt voor mijn nieuwsbrief, dan hou ik je op de hoogte van de ontwikkelingen. Je kunt me ook volgen op LinkedIn waar ik veel documenten publiceer.

Onder publicaties lees je de verschillende berichten die in de (internationale) pers zijn verschenen over mijn strijd met de Nederlandse overheid, andere landen, Europol, Interpol.